groeien in geloof

Job, Advent en het noodpakket
“Wie voorbereid is, staat sterker, houdt zijn hoofd koel en kan ook iets betekenen voor anderen.” Wat heeft die zin uit de noodpakketcampagne met Advent te maken? Voorbereiden kan met spullen - een zaklamp, water, een plan - maar ook door ons hart te openen. Advent is oefentijd in hoop: leren leven vanuit verwachting, terwijl we het goede nog niet zien.

De folders over noodpakketten laten zien hoe belangrijk het is om stil te staan bij wat we nodig hebben als het donker wordt. Opvallend vond ik de pagina over het belang van met elkaar in gesprek blijven: verschans je niet alleen in je eigen huisje, maar blijf contact leggen en bouw netwerk. Als we Adventstijd gebruiken voor het samenstellen van een geestelijk noodpakket, kunnen we ons afvragen: wat heb ik in huis aan vertrouwen, liefde en verbondenheid? Waar vind ik licht als het donker wordt? Is Gods woord een zaklamp voor je voet, met opgeladen batterijen? Helpt het ritme van een groeigroep of een cursus om thuis verder te lezen?
Misschien begint voorbereiden gewoon thuis. Niet met meer spullen, maar met meer aandacht. We kunnen niet allemaal vrije dagen opnemen voor Kerst, maar we kunnen onze aandacht wél anders richten. Ik las onlangs dat jongeren niet veel meer schermtijd hebben dan babyboomers; het verschil is vooral welk scherm. Jongeren zitten op hun smartphone, ouderen vaker voor de tv - inclusief prachtige kerkdiensten, maar ook veel vulling van de dag. Advent nodigt uit: maak ruimte. Tijd om te luisteren, te ademen, stil te worden.

En óók: tijd om te bellen, langs te gaan, contact te zoeken. Voorbereid zijn doe je niet alleen. Advent vraagt om netwerk: om vriendschappen te onderhouden en oog te hebben voor wie zich alleen voelt. Laten we een levende Adventskalender zijn, waarin harten open gaan voor andere harten. Een simpel bericht of bezoek kan soms meer betekenen dan een hele doos noodrantsoenen.
In het boek ‘De kwestie Job’ schrijft ds. Dirk de Bree over Jobs vrienden: ‘Ze laten hem niet alleen in zijn ellende. Dat op zich is al het beste wat een vriend kan doen: komen opdagen. Er zijn.’ Aanwezigheid en aandacht zijn kostbaar, juist als angst meespeelt – angst voor de toekomst, of voor wat we liever niet onder ogen zien. Angst verliest soms kracht wanneer je haar deelt, uit de duisternis van je hart in het licht brengt, en een betrouwbaar iemand zonder oordeel luistert. Dat is ook Advent: licht laten schijnen op wat donker is in jezelf, zodat het minder macht heeft.
Net als bij een mogelijke ramp vraagt Advent om waakzaamheid. Juist in donkere dagen. Wees alert op de kleine lichtpuntjes van hoop, want ze zijn niet altijd direct zichtbaar. Zien we in kale bomen al de knoppen die straks weer openbarsten?

Gebed
God, geef ons het lef om de schouders
onder deze advent te zetten, om er iets goeds van te maken, iets wat positief is.
Geef ons de durf om dingen die verkeerd gaan
onder ogen te zien en aan te pakken.
Help ons om verrassend nabij te zijn voor elkaar!
Doe ons hopen en verlangen.
Maak waakzame mensen van ons.
En bovenal: geef ons een hart dat zegt, telkens opnieuw:
Kom, Heer Jezus.
*Gebed deels geleend van een blog over Advent.
*Het boek van Dirk de Bree, ‘De kwestie Job’, bevat ook vragen voor kringgebruik. Mail naar karin.timmerman@gkbs.nl bij interesse voor een gesprekskring - wie weet kan ik helpen een groep samen te stellen.
Karin Timmerman