groeien in geloof

Meditatie 
 
Ik oefen mijn lichaam op harde wijze en maak het dienstbaar (1 Korinthe 9: 27) 
 
Ruim een maand voor de start van de Olympische Spelen in Parijs staat er in onze gemeente een activiteit gepland met de vreemde titel 'happen en trappen'. Na de kerkdienst stappen we hopelijk massaal op de fiets en worden we gedurende de zondag verwelkomd op een aantal prachtige locaties in ons buitengebied waar we iets te 'happen' krijgen aangeboden. Ondertussen is er alle gelegenheid om elkaar, van jong tot oud, in een gezellige sfeer te ontmoeten.  
 
Het aantal af te leggen kilometers valt wel mee, dus afgetraind hoef je er niet voor te zijn. Je kunt er voor de verandering ook helemaal niets mee winnen en toch heeft een dagje 'happen en trappen' wel degelijk iets te maken met het oefenen van het lichaam.  
 
De Britse theoloog en predikant Samuel Wells schrijft in het boek 'hoe zullen we leven' onder het kopje 'Obesitas' dat onze westerse samenleving hopeloos uit vorm is geraakt. Het vermijden van opoffering en lijden lijkt het overkoepelende doel van onze cultuur te zijn geworden en misschien is de christelijke gemeente daar ook wel wat door besmet geraakt. Alhoewel, ik proef juist bij veel gemeenteleden dat ze wel degelijk lijden, strijden, ongemak ervaren, soms zelfs vanwege de gemeente. 
 
Als Samuel Wells schrijft over de vormcrisis van onze westerse samenleving dan heeft hij het niet alleen over het streven naar afwezigheid van lijden, maar ook over de afwezigheid van een bestemming of levensdoel.  
Beiden horen volgens hem bij elkaar. Onze cultuur weet niet zo goed meer waarvoor zij in vorm moet blijven, welke dingen het waard zijn om offers voor te brengen en voor welke belangrijke zaken ze zich klaar moet maken.  
 
Hoe zit dat eigenlijk bij ons? Lukt het ons nog om in gesprek te zijn over onze persoonlijke waarden of waartoe we eigenlijk kerk zijn? Wells geeft er woorden aan en komt tot;  
'gereed zijn om God persoonlijk te ontmoeten, en je actief inzetten om de hele schepping persoonlijk bij God te brengen. Christenen vormen hun hele leven en het hele karakter van hun gemeenschappen rondom dit tweevoudige doel, en dat noemen we het koninkrijk van God'.   
 
Misschien kijk ik daarom zo uit naar 'happen en trappen' aan het einde van een taai seizoen kerk – zijn en aan het begin van een mooie sportzomer. Dat op die prachtige zomerdag zal blijken dat we meer afgetraind zijn dan we denken, door weer en wind in vorm zijn geraakt en we zomaar in gesprek kunnen raken over dat wat ons inspireert, uitnodigt en soms een beetje doet lijden..., het koninkrijk van God waar we samen hevig naar verlangen.    
 
Ds. Ruben Werrie