GKBS
Meditatie "De donkere dagen voor Kerst"
De donkere dagen voor Kerst
Op 26 november noemen we de namen, we koesteren de herinneringen die in onze harten zijn gegrift. We vinden troost in de wetenschap dat liefde en verbondenheid niet eindigen met de fysieke afwezigheid van onze geliefden. Ons kerkelijk jaar eindigt met terugkijken.
En dan stappen we Advent binnen terwijl de kinderen vol zijn van Sinterklaas. Vol verwachting klopt ons hart… Ik weet niet hoe de verkooptrends dit jaar zullen zijn, maar in het eerste corona-najaar, waren de kerstbomen vroeger dan ooit uitverkocht. Door de oorlogen van deze tijd, de aardbevingen, ziektes, zal het dit jaar er wel op lijken. We willen licht kunnen aansteken in donkere tijden.
Is Advent dan de tijd dat we zoveel mogelijk lichtjes ophangen? Gaan we het daar mee redden? Waarschijnlijk niet. Dit citaat kwam ik tegen:
“Advent herinnert ons eraan dat de leegte in de wereld en ons eigen leven niet verzadigd kan worden met haast, koopkracht, likes op sociale media, roem, succes, sportrecords, politiek of zelfs religiositeit. Wij wachten met Maria, met Elizabeth, met de hele schepping, tot onze leegte wordt gevuld1.”
Advent is het lastige seizoen van voorbereiden. Het zijn die paar weken dat we tegen elkaar mogen zeggen dat we verdrietig of bang zijn over de toekomst. Dat het koud is. Dwars door het voorbereiden van het feest van Jezus eerste komst - kerst, verlangen we naar zijn tweede komst. Wat te doen in de tussentijd - want we weten niet wanneer Hij komt… Misschien kunnen we inspiratie vinden bij de ballingen in de tijd van Jesaja.
Het volk is verstrooid, en ze hopen op terugkeer en wederopbouw. Misschien herkennen we daar wel iets in. De kerk is leger, de gebouwen moeten duurzaam onderhouden worden, maar voor welke toekomst? Moeten we ons aanpassen? In de tijd van Jesaja was er een generatie die met weemoed terug dacht aan de goede tijden en zich verdrietig voelde en misschien enigszins schuldig over dat dit voorbij is. Ze hadden van de profeten waarschuwingen gekregen over hun levensstijl - het onrecht van de kloof tussen arm en rijk bijvoorbeeld.
Teksten die wij lezen in Advent, komen uit hun tijd. Dit komt niet alleen om wat ze zeggen over de komende Messias, maar ook omdat ze de oproep versterken: bekeer je en betoon alleen trouw aan Jahweh. Met andere woorden: de Koning komt eraan! Maak je klaar!'
Misschien vraagt God ons om die pijn van spanning en onvolledigheid te aanvaarden. Toch is Advent geen doel op zichzelf. Ons wachten maakt deel uit van het ‘halleluja’ dat weerklinkt in een schepping die ooit kreunde. Het zal deel uitmaken van het herstel van alle dingen. Tot die tijd leven we elke minuut van ons leven tussen de eerste komst van Jezus in de kerststal en zijn laatste komst.
Omdat we in de tussentijd zowel genieten als verdragen, met al zijn schoonheid en lijden, is Advent slechts een hulpmiddel. Het is bedoeld om ons te leren hoe we in hoop kunnen leven. “Advent bestaat zodat ieder hart 'een kamer voor hem kan voorbereiden",
We bereiden de Christuskamer voor door onze agenda te herschikken en prioriteit te geven aan stilte, contemplatie en reflectie”.
Gezegende advent voor jou.
En onthoud: onze Koning komt eraan. Maak je klaar.'
PS Voor deze meditatie heb ik geput uit een boekje van Tish Harrison Warren over Advent: The season of hope
Karin Timerman
