groeien in geloof

De wind waait waarheen hij wil; (Johannes 3: 8)
In gesprek met Nikodemus, een belangrijke Joodse leider, maakt Jezus een mooie vergelijking tussen het werk van de Heilige Geest in mensen en het waaien van de wind. Zoals de wind waait waarheen hij wil, je hoort zijn geluid, maar je weet niet waar hij vandaan komt en waar hij heen gaat, zo is het ook met iedereen die uit de Geest geboren is. Je weet niet waar de Geest heen gaat, je hebt er geen controle over, je kunt je alleen verlaten op de raadselachtige effecten van de Heilige Geest.

De effecten van de Heilige Geest; helpt u me mee ze even aan te wijzen? Is de Heilige Geest ook in onze tijd nog actief, hebt u in het afgelopen jaar nog iets zien bewegen in de gemeente, heeft het geloof in Jezus als Heer terrein gewonnen? Als vanzelf gaan de gedachten uit naar het project GAAV, naar de vele nieuwe initiatieven die juist in dit corona – jaar ontstonden, naar de nieuwe vormen van pastoraat en verbinding en naar de uitkomsten van de enquete eerder dit jaar. Positieve reacties ontvingen we, hulde voor alle vrijwilligers, maar we oogstten ook bedenkingen, bezorgdheid en vooral de bevestiging dat we met z'n allen vooral erg verschillend zijn. Mag je deze verscheidenheid misschien ook een effect van de Heilige Geest noemen?

Hoewel we de precieze effecten van het afgelopen seizoen nog maar even moeten afwachten, heeft dit vreemde seizoen mij door schaamte en schande uitgedaagd om met andere ogen naar de Geest te leren kijken. Niet om hiermee in één keer al mijn aarzelingen en behoedzaamheid van tafel te vegen, maar wel om de kerk te leren zien als een leerschool van bescheidenheid. Een leerschool, waarin we elkaar niet proberen te overtreffen, maar als leerlingen rekening leren houden met de smaak van God. Een God, die ongetwijfeld een volledig andere voorkeur heeft dan ikzelf. Een leerschool dus, waarin ik het vooral aan Hem moet laten om te beslissen wat Hij mooi vindt, omdat Hij hen beschaamt die Hem in hun greep willen krijgen.

En daarom dwing ik mezelf om te luisteren met de oren van Nicodemus. Hij hoorde Jezus vertellen over de smaak van God en Jezus kan het weten, want Hij komt van God (vs. 13). En dus, dat God ervan houdt om met zijn Heilige Geest overal te werken, niet in het minst dwars door het gebrokene, het imperfecte van deze wereld. Dat Hij in Zijn Zoon een voorliefde blijkt te hebben voor alle mensen, niet in het minst voor de mensen waar ik soms wat moeite mee heb. En dat we de gaven van de geest niet hoeven te systematiseren, maar een diep vertrouwen in de persoon en de capaciteit van de Geest mogen hebben. Dat te begrijpen, met die vreemde voorkeur en aanwezigheid van God te kunnen leven, misschien is dat wel de eerste missie van de kerk en de uitdaging voor het nieuwe seizoen.
ds. Ruben Werrie