GKBS
Meditatie GELOVEN en CORONA
GELOVEN en CORONA.
Wat ik met dit stukje wil is het volgende:
ok in coronatijd niet buiten Christus om willen. In onze ‘verklaringen’ van corona niet achter Christus’ rug om denken iets te weten over ‘de zin’ ervan.
Waarom benadruk ik dit?
Sommige gelovigen zien het coronavirus als ‘een teken van de eindtijd’. Een bewijs dat de eindtijd is begonnen. Zij zien dat teken in deze pandemie. Maar de eindtijd is al lang begonnen. Met het leven, het sterven en de opstanding van Christus. Dit is het teken dat de eindtijd is begonnen. Daar heeft God niet 2000 jaar later een ramp voor nodig. Christus, het kruis en zijn opstanding, zijn het aanbreken van de eindtijd. Om een Bijbeltekst vrij te citeren: “We hoeven niet te zeggen: zie hier, of: zie daar! Hij is midden onder ons.”
Weer anderen denken dat het coronavirus onder ons is, omdat het een afrekening is van God met ons, zondige mensen. Maar, hoezo zou God buiten Jezus om handelen? Zeggen wij niet, telkens als wij Avondmaal vieren, dat Jezus zijn “lichaam heeft gegeven en zijn bloed vergoten tot een volkomen verzoening van al onze zonden?”
Een derde ‘verklaring’ is deze. Dat God deze corona -ramp gebruikt om ons op te roepen tot bekering, om ons weer naar God te brengen. Maar nooit zijn rampen in onze geschiedenis het startsein geweest van geestelijke verdieping. Integendeel. De vernietiging van Lissabon (1795), de holocaust, Hiroshima en Nagasaki – heeft het ons ook maar één stap dichter bij God gebracht? Is daarentegen de ontmoeting met Christus niet het moment van onze bekering? En is Christus niet die ene weg naar God?
Ook in coronatijd niet buiten Jezus om willen geloven. Ook niet met de genoemde verklaringen. Hoe dan wel? Enerzijds door te delen in Christus’ lijden. Is niet de hoogste uitnodiging van Jezus aan ons ‘blijf hier en waak met mij’. Hij vroeg dit aan ons in Gethsémané.
Bij Jezus blijven, het lijden van de wereld verduren, terwijl wij met Hem in gebed zijn tot God: de Geest leidt ons tot gebed met de Zoon tot de Vader. Zo delen wij op de plaatsen waar de wereld lijdt, in het leven van de Drie-ene God zelf.
En anderzijds door tekenen te laten zien van het aangebroken Koninkrijk. Dat is óók onze roeping. De Bergrede en bijvoorbeeld psalm 72 bieden hierbij inspiratie. De kerk zal open zijn, een plek van geloof, hoop en liefde.
Ds. Dick Luijmes
