groeien in geloof

“O Wijsheid, voortgekomen uit de mond van de Allerhoogste; Gij doordringt alle dingen met mildheid en kracht. Kom nu en wijs ons uw wegen.”
In de de week voor kerst, was het in de kerk vroeger gebruikelijk om je gedachtes te laten richten door verzen die ons focussen op de betekenis van de komst van Jezus. Dit werd gedaan door het zingen van 7 antifonen oftewel refreinen. Voor elke dag 1 totdat het kerst werd. Net zoals aan het begin van een muziekstuk duidelijk staat in welke maat- of toonsoort het lied staat zo had de kerk vroeger antifonen die gezongen of gebeden werden.
In het nieuwe liedboek vinden we dit terug in het prachtige lied 466 “O kom, o kom Emmanuel!”. In 7 verzen worden we stilgezet bij de betekenis van de komst van Jezus. Hij is de wijsheid, Heer en meester, Wortel van Isaï, sleutel van David, de dageraad, Koning van de volken, God met ons. (Sapientia, Adonai, Radix,Clavis, Oriens, Rex, Emmanuel)

Kerst is voor mij telkens weer wonderbaarlijk. Het is evangelie (goed nieuws), net zo goed als Pasen dat is. Want kerst begint met de wetenschap dat God’s wijsheid zich klein maakt. Hij neemt de menselijke maat aan. Een wonder en een uitdaging die zich maar moeilijk in woorden laat vatten.

Want wijsheid van de Bijbel is niet de kennis van Google. Wijsheid is niet het hebben van een hoog IQ. Wijsheid is niet de meeste of hardste stemmen gelden. Wijsheid in de Bijbel is vanaf het begin een persoon, zoals we kunnen lezen in Spreuken. Zij was er toen de wereld begon. En ze krijgt een gezicht in Jezus, dat kind van de kribbe.

Laatst sprak ik één van mijn mentoren, die als een geestelijke vader, mij hielp om in full-time dienst van God te staan. Zijn vrouw was weer eens gevallen en nu gingen ze kleiner wonen bij een plek waar de zorg makkelijker te regelen was. Hij vertelde me dat het nu zijn uitdaging was om het huis te verkopen en alleen het meest dierbare en noodzakelijke mee te nemen. Ik voelde dat dit een uitdaging was.
“Ik moet kleiner worden” waren dat niet juist de woorden van Johannes de Doper die de weg voor Jezus bereidde. Wat is dat ingewikkeld. Wat blijft er van je over als je allemaal zaken los moet laten? Dingen weg moet doen? Durf ik er wel op te vertrouwen dat er iets voor mij overblijft wanneer ik een stapje terug doe? Zal mij recht worden gedaan wanneer ik niet opkom voor mijn eigen belangen?
Hoe machtig mooi is het dan om te lezen. Dat God geen enkel probleem heeft om kleiner te gaan wonen. Om zijn intrek te nemen in een kind van de kribbe in plaats van uitbundig te Leven in Zijn Heerlijkheid. God heeft geen probleem om een stapje terug te doen, zodat Hij “God met ons” kan wezen.

In het lied “Mary did you know” wordt dat zo mooi verwoord.
Maria, had je door dat jouw baby ooit de schepping zag beginnen?
Maria, had je door dat jouw baby ooit de wereld terug zal winnen?
Kon jij al zien hoe jouw eigen zoon de hemel in zich draagt?
Jouw kus op Jezus' wangen is een kus op Gods gelaat.

Door zich klein te maken, schiep God ruimte voor een wereld, waarin we elkaar maar zo moeilijk ruimte kunnen geven. Door zich klein te maken, wil hij ons bemoedigen om het te wagen met Hem en met elkaar. Zijn wijsheid is grootser dan onze slimmigheid. God keert alles om.
En dus zing ik maar uit volle borst want “O kom, o kom Immanuel”. Want als ik de beginletters van deze verzen in het Latijn van achteren naar voren lees en dus met de ogen van kerst naar de wereld kijk dan lees ik “ERO CRAS”, en dat betekent “Morgen zal Ik er zijn”.
Als we met hart en ziel knielen bij het kind van de kribbe, ontstaat er ruimte waarin we Hem en elkaar kunnen ontmoeten. Want van Hem is de toekomst. Elke nieuwe morgen zal Hij er zijn.
Ds. karsten van Staveren