groeien in geloof

Spreken is zilver.. 
 
Ondenkbaar was het anderhalf jaar geleden, dat de gemeente de mond gesnoerd zou worden. 
‘Niet meer zingen’ was een zeer dringend advies en we hebben ons er aan gehouden. Eigenlijk hebben we steeds de adviezen van de PKN gevolgd, die ons af en toe zelfs iets meer ruimte gaf, dan wat onze minister president adviseerde. Maar wat vonden we het lastig.  
 
Alternatieven genoeg.. youtube of voorzangers en in de strenge lockdown bleek teksten declameren nog een optie. Met wisselend succes. Om toch interactief met de gemeenteleden te kunnen zijn, werden er regelmatig  responsies en acclamaties toegepast ( afwisseling van teksten door voorganger en gemeente uitgesproken), maar ook het ‘Onze Vader’ mochten we dikwijls hardop meebidden. Of dat dan wél mag, vroeg men zich weifelend af. 
 
Ik moet bekennen: eigenlijk niet! Er is zoveel te doen geweest rond de verspreiding van covid-19 door aerosolen (druppeltjes die vrijkomen bij uitademing) dat we door de bomen het bos niet meer zagen, maar zingen, spreken en flúisteren vooral, was allemaal even gevaarlijk, aldus de mensen die hier meer van weten. Maar een mens moet wat! En eerlijk is eerlijk.. mondkapjes, registreren, afstand en hygiëne… De kerkgangers deden het fantastisch! Bovendien zijn wij, Spakenburgse Protestanten, in dat spreken in de kerk nu eenmaal een stuk bescheidener dan op een feestje of visite. 
 
Al die info over wel of niet zingen volg ik natuurlijk op de voet; de zang- en koorwereld is in nood ( om van de rest van de culturele sector en alle andere slachtoffers maar niet te spreken). Het kwam voor mij dus niet onverwacht, maar wel als een verrassing; wat zeg ik? Een KADO! dat we begin juni het advies (van de PKN) kregen om wéér ietsje meer mensen toe te laten én HET SLOTLIED WEER TE ZINGEN!   
 
‘2 coupletten’ was het advies, aan het einde van de dienst, maar wel op spraakniveau. Er kan dan snel geventileerd worden en de aerosolen krijgen geen kans om op anderen neer te dalen, want dat staan we allang buiten. Ach ja.. wat is spraakniveau? ‘Daar weten jullie hier vast wel raad mee’ grapte dominee Werrie bij de aankondiging van het slotlied. ‘Nou en of, dominee!’ hoorde ik menigeen denken.  En we zongen ‘Ga met God’, maar het klonk een beetje als ‘ouderen gaan rustig, welbereid, jongeren aarzelend U tegen’… En dat hoeft niet. Juist aarzelend of voorzichtig zingen geeft heel veel luchtstroom, wat we niet willen. Dus zing maar gerust actief en met hart en ziel!    Want zingen is goud! 
 
Herma van de Coterlet